انواع جراحی‌های لثه

جراحی‌های لثه یکی از روش‌های درمانی اساسی در مدیریت بیماری‌های پریودنتال و مشکلات مرتبط با بافت‌های نرم و سخت پیرامون دندان‌ها هستند. این جراحی‌ها به منظور بهبود سلامت دهان و دندان‌ها، کاهش عمق کیسه‌های پریودنتال، بازسازی بافت‌های از دست رفته و افزایش زیبایی لثه‌ها انجام می‌شوند. در این مقاله به بررسی انواع جراحی‌های لثه، تکنیک‌ها، کاربردها و نتایج هر یک از این روش‌ها پرداخته می‌شود.

1. جراحی فلپ (Flap Surgery)

توضیحات:

جراحی فلپ یکی از روش‌های اصلی و متداول در درمان بیماری‌های پیشرفته پریودنتال است. این جراحی شامل بلند کردن بخشی از لثه به منظور دسترسی به ریشه دندان‌ها و بافت‌های زیرین برای تمیز کردن عمیق و بازسازی استخوان است.

مراحل:

1. ایجاد برش در لثه‌ها: برش‌هایی در لثه‌ها ایجاد می‌شود تا امکان بلند کردن فلپ فراهم شود.
2. بلند کردن فلپ: لثه‌ها به طور موقت از دندان‌ها جدا شده و به سمت عقب برگردانده می‌شوند.
3. تمیز کردن و برداشتن بافت آلوده: پلاک، جرم و بافت‌های آلوده از ریشه‌ها و کیسه‌های پریودنتال برداشته می‌شود.
4. بازسازی استخوان: در صورت نیاز، استخوان‌های نامنظم صاف و بازسازی می‌شوند.
5. بستن فلپ و بخیه زدن: فلپ به محل اولیه بازگردانده و بخیه زده می‌شود.

کاربردها:

• کاهش عمق کیسه‌های پریودنتال.
• بهبود اتصال بافت لثه به دندان.
• کاهش التهاب و خونریزی لثه.

نتایج بالینی:

• کاهش عمق کیسه‌های پریودنتال.
• بهبود سلامت لثه و کاهش التهاب.
• افزایش ثبات دندان‌ها.

2. جراحی پیوند لثه (Gum Graft Surgery)

توضیحات:

پیوند لثه برای درمان تحلیل لثه و پوشاندن ریشه‌های عریان دندان استفاده می‌شود. این جراحی شامل انتقال بافت لثه از ناحیه دیگری از دهان (معمولاً کام) به ناحیه تحلیل یافته است.

مراحل:

1. برداشت بافت پیوندی: بافت لثه از ناحیه اهداکننده (معمولاً کام) برداشت می‌شود.
2. آماده‌سازی ناحیه دریافت‌کننده: ناحیه دریافت‌کننده تمیز و آماده‌سازی می‌شود.
3. قرار دادن و تثبیت بافت پیوندی: بافت پیوندی در ناحیه دریافت‌کننده قرار داده و بخیه زده می‌شود.

کاربردها:

• پوشش دادن ریشه‌های عریان.
• افزایش حجم و ارتفاع لثه.
• بهبود زیبایی خط لبخند.

نتایج بالینی:

• کاهش حساسیت دندانی.
• بهبود زیبایی لثه و دندان.
• افزایش ثبات دندان‌ها.

3. جراحی ریجنریشن (Regenerative Surgery)

توضیحات:

جراحی ریجنریشن به منظور بازسازی بافت‌های از دست رفته لثه و استخوان انجام می‌شود. این روش‌ها شامل استفاده از مواد زیستی مانند غشاء‌های قابل جذب و غیرقابل جذب، فاکتورهای رشد و پیوند استخوان است.

مراحل:

1. برداشتن بافت‌های آلوده: بافت‌های آلوده و آلوده به بیماری برداشته می‌شوند.
2. استفاده از مواد زیستی: غشاء‌ها، فاکتورهای رشد و مواد پیوندی برای تحریک بازسازی بافت‌ها استفاده می‌شوند.
3. بستن فلپ و بخیه زدن: فلپ به محل اولیه بازگردانده و بخیه زده می‌شود.

کاربردها:

• بازسازی استخوان آلوئولار و بافت‌های پریودنتال.
• بهبود اتصال بافت لثه به دندان.
• کاهش عمق کیسه‌های پریودنتال.

نتایج بالینی:

• بازسازی بافت‌های از دست رفته.
• بهبود ثبات دندان‌ها.
• کاهش التهاب و بهبود عملکرد پریودنتال.

4. جراحی استخوان‌برداری (Osseous Surgery)

توضیحات:

جراحی استخوان‌برداری شامل برداشتن یا تغییر شکل استخوان‌های آسیب‌دیده و نامنظم است که به علت بیماری پریودنتال تغییر شکل داده‌اند.

مراحل:

1. ایجاد برش در لثه و بلند کردن فلپ: برش‌هایی در لثه‌ها ایجاد می‌شود تا امکان بلند کردن فلپ و دسترسی به استخوان فراهم شود.
2. برداشتن یا تغییر شکل استخوان: استخوان‌های آسیب‌دیده برداشته یا تغییر شکل داده می‌شوند.
3. تمیز کردن ریشه‌های دندان: ریشه‌های دندان تمیز می‌شوند.
4. بستن فلپ و بخیه زدن: فلپ به محل اولیه بازگردانده و بخیه زده می‌شود.

کاربردها:

• صاف کردن سطوح استخوانی نامنظم.
• برداشتن استخوان‌های آسیب‌دیده برای کاهش عمق کیسه‌های پریودنتال.
• بهبود اتصال بافت لثه به دندان.

نتایج بالینی:

• بهبود ثبات دندان‌ها.
• کاهش عمق کیسه‌های پریودنتال.
• کاهش التهاب و بهبود سلامت لثه.

5. جراحی لثه‌برداری (Gingivectomy)

توضیحات:

لثه‌برداری شامل برداشتن بافت‌های لثه‌ای اضافی است که ممکن است به علت هیپرتروفی یا افزایش حجم لثه ایجاد شده باشند.

مراحل:

1. تعیین محل بافت‌های اضافی: محل‌های بافت‌های اضافی تعیین می‌شود.
2. برداشتن بافت‌های اضافی: بافت‌های لثه‌ای اضافی با استفاده از ابزارهای جراحی برداشته می‌شوند.
3. اصلاح و شکل‌دهی لثه: لثه‌ها به شکل مطلوب درآورده می‌شوند.
4. بستن و بخیه زدن: در صورت نیاز، محل جراحی بخیه زده می‌شود.

کاربردها:

• برداشتن لثه‌های اضافی که می‌تواند باعث تشکیل کیسه‌های پریودنتال شود.
• بهبود زیبایی دندان‌ها و لثه‌ها.
• تسهیل در تمیز کردن دندان‌ها.

نتایج بالینی:

• بهبود زیبایی لثه و دندان‌ها.
• کاهش عمق کیسه‌های پریودنتال.
• بهبود دسترسی به دندان‌ها برای تمیز کردن.

6. جراحی کرونال اپیکلی پوژیشن (Crown Lengthening)

توضیحات:

جراحی کرونال اپیکلی پوژیشن به منظور افزایش طول تاج دندان انجام می‌شود که شامل برداشتن بافت لثه و گاهی اوقات استخوان است.

مراحل:

1. ایجاد برش در لثه: برش‌هایی در لثه‌ها ایجاد می‌شود تا امکان بلند کردن فلپ فراهم شود.
2. برداشتن بافت لثه و استخوان: بافت لثه و در صورت نیاز استخوان برداشته می‌شود تا طول تاج دندان افزایش یابد.
3. بستن فلپ و بخیه زدن: فلپ به محل اولیه بازگردانده و بخیه زده می‌شود.

کاربردها:

• افزایش طول تاج دندان برای اهداف زیبایی یا بهبود عملکرد دندان.
• تسهیل در قرار دادن تاج یا سایر ترمیم‌های دندانی.
• بهبود دسترسی به دندان برای تمیز کردن و جلوگیری از پوسیدگی.

نتایج بالینی:

• بهبود زیبایی خط لبخند.
• افزایش طول تاج دندان.
• تسهیل در قرار دادن ترمیم‌های دندانی.

نتیجه‌گیری

جراحی‌های لثه نقش اساسی در مدیریت و درمان بیماری‌های پریودنتال دارند. این جراحی‌ها با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته و مواد زیستی می‌توانند نتایج بالینی مطلوبی را به همراه داشته و به بهبود سلامت دهان و دندان‌ها کمک کنند. انتخاب نوع مناسب جراحی و رعایت مراقبت‌های پس از آن می‌تواند بهبود سلامت پریودنتال و کیفیت زندگی بیماران را به همراه داشته باشد.